Dieta a karmienie piersią

Po urodzeniu pierwszego dziecka przeżyłam szok, gdy wreszcie przyniesiono mi pierwszy posiłek szpitalny: chleb, wędlina, masło i serek - położna powiedziała, że serka lepiej żebym nie jadła. Zmartwiłam się. Potem było tylko gorzej, bo położne radziły, żebym prawie nic nie jadła.
Po drugiej ciąży ja byłam mądrzejsza i położne tez radziły nie wykluczać z diety wszystkiego. Wiem, że trzeba uważać, szczególnie w pierwszych dniach, ale bez przesady.

Wiadomo, na początek na obiad gotowane ziemniaki, marchewki i mięso/ryba to podstawa, do tego prużone jabłko; na śniadanie/kolację lekkie białe pieczywo z twarożkiem, bądź chudą wędliną. Serek, jogurt. Jabłko można wkroić do kisielu lub podsmażyć bez tłuszczu na patelni, podać z ryżem. Potem rozszerzam dietę stopniowo, sprawdzając jak dziecko reaguje na poszczególne produkty. Każdego dnia coś innego.
Zaczynam od ciemnego pieczywa bez którego nie umiem żyć. Potem sałatka warzywna (marchewka, pietruszka, seler) lekko zaprawiona majonezem. Szybko dodaję czosnek - niby dzieci go nie lubią, ale jak jemy go w czasie ciąży to przecież znają już jego smak. U mnie dwa razy nie było problemu. Po jakimś tygodniu zaczynam wkrajać do sałatki surowe jabłko. Kilka dni i na kanapce lądują pojedyncze plasterki ogórka. I jest ich coraz więcej. Po dwóch tygodniach jem już całe jabłko (po kawałku w ciągu całego dnia). I potem coraz więcej surowizny.

Trzeba słuchać siebie. Jak mamy na coś ochotę, to prawdopodobnie potrzebujemy zawartych w tym składników. Trzeba też obserwować dziecko i sprawdzać. Każde dziecko jest inne. Niektóre mają kolki bez powodu, inne tylko po określonej grupie produktów. Nie można pozbawić się składników odżywczych, szczególnie potrzebnych w trakcie karmienia.