Radosne przedszkole - czwarty tydzień - koniec adaptacji

W zeszłym tygodniu rano Iga budziła się z kwaśną minką i jak mantrę powtarzała, że nie che iść do przedszkola. Po południu nie chciała z niego wychodzić, ale rano i tak było marudzenie.

Tego tygodnia bałam się strasznie:
- czwartek i piątek spędziliśmy poza domem u babci, więc Iga miała czas się odzwyczaić
- babcia zajmująca się Adą, nie mogła do nas przychodzić, więc Iga musiała wstać dużo wcześniej i zostać w przedszkolu około 8, a nie jak dotąd o 9.
- Iga się podziębiła, więc automatycznie stałą się bardziej marudna
- w poniedziałek rano okazało się, że przed 8:15 dzieci zbierają się w sali starszaków, czyli miejscu zupełnie dla mojego szkraba nie znanym

I co? Ja się bałam a mój dzielny przedszkolak ani razu nie zamarudził. Owszem dalej muszę chwilę postać za drzwiami i dopiero, gdy Iga złapie pierwszą zabawkę zaglądam do sali, żeby powiedzieć papa, ale czas ten został zredukowany do 5 minut. Mało tego, rano Igulec cieszy się, że idzie do przedszkola.

Adaptację uważam za zakończoną!
Iga potrzebowała 3 tygodni. Metoda małych kroczków u nas zadziałała perfekcyjnie, dając dziecku czas na oswojenie się z nową sytuacją.